12/12/2008

နတ္ေတာ္လျပည့္

ဒီေန႔ နတ္ေတာ္လျပည့္ (ေသာၾကာ)ေန႔
ည (၁၀း၀၀)နာရီ

အိပ္ယာေပၚ ေရာက္ၿပီးကာမွ ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ ေယာင္၀ါး၀ါးနဲ႔ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ႔
ခ်စ္သူ “ ခိုင္ ” ရဲ႕ အသံေလး ၾကားလိုက္ရတယ္ .. “ကို အခု လ ကိုထြက္ၾကည့္လိုက္ . ၿပီးရင္ ေျခလက္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္လိုက္ေနာ္ . ကိုယ္ခႏၶာမွာရွိတဲ႔ ေရာဂါဘယေတြ . အညစ္အေၾကးေတြ ကင္းတယ္တဲ႔ .. ဒီညသာတဲ႔လက ၁၅ ႏွစ္မွတစ္ႀကိမ္ ကမၻာနဲ႔အနီးဆံုး ေရာက္တာ.. ” ခ်စ္သူရဲ႕အမိန္႔အတိုင္း .. အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာမွ လ ကို ထြက္ၾကည့္မိပါတယ္ .. မေတြ႕။ အိမ္ႏွင့္ ကြယ္ေနပါသည္။ ေနာက္ေဖး ျပတင္းေပါက္က ၾကည့္ေတာ႔ ျမင္ရပါသည္ .. သို႔ေသာ္ ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္အျပင္ လမ္းမေပၚထြက္ၾကည့္ရပါတယ္ .. ၿပီးေတာ႔ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ျဖစ္ပါတယ္။


ေကာင္းကင္က လမင္းႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ဆုေတာင္းမိပါသည္ .. လမင္းႀကီးသည္ ကမၻာေျမနဲ႔ အနီးဆံုးကိုေရာက္လာသကဲ႔သို႔ .. ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ခ်စ္သူ “ခိုင္”ရဲ႕ အနီးဆံုးမွာ အျမန္ဆံုးေနရပါလို၏။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ .. အိပ္ယာထက္မွာ စဥ္းစားမိတာက ခ်စ္သူနဲ႔ နီးရဖို႔အေရး .. ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ မိုင္မ်ားစြာေ၀းကြာ .. ေရေျမ ေတာေတာင္ လွ်ိဳေျမာင္ေတြ .. မထင္မွတ္ မေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္တဲ႔ အခက္အခဲေတြ .. အဟန္႔အတား အေႏွာက္အယွက္ေတြေၾကာင့္ ခ်စ္သူနဲ႔အတူေနႏိုင္ဖို႔က ေရးေရးမွမျမင္ ..
လမင္းႀကီးကို ၾကည့္မိလိုက္စဥ္မွာ .. ခံစားမိတာက ဒီအခ်ိန္ဆို “ခိုင္” လည္း ဒီလမင္းႀကီးကို ၾကည့္ေနမွာပဲ ..
ခ်စ္သူ ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ႔ လမင္းႀကီးကို .. ကို လည္း ျမင္ေနရတယ္ .. ဒါဆို ကို တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေ၀းကြာျခင္းက တကယ္ဆို နီးနီးေလးပဲ ..။ လမင္းႀကီးကေပးတဲ႔ အားအင္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ ရရွိလိုက္ပါသည္။ ယံုၾကည့္မိပါသည္။
“ခိုင္ .. ကို တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အတူေနႏိုင္ဖို႔က မေ၀းေတာ႔တဲ႔ အနာဂတ္ဆီမွာပါ ..”

No comments: