မွားပါတယ္ ဘဦးရယ္

တစ္ေန႔သ၌ .. ခရီးသြားရန္ကိစၥႀကံဳလာသျဖင့္ တပည့္ေက်ာ္ ဘဦး အား ကားလက္မွတ္၀ယ္ခိုင္းရန္ အတြက္
“ေဟ႔ .. ဘဦး ခဏကြာ” “ဟုတ္ကဲ႔ ေျပာပါဆရာ”
“ငါ ေနာက္ ၃ ရက္ေလာက္ေနရင္ ခရီးသြားဖို႔ရွိတယ္ . ငါဖို႔ ကားလက္မွတ္ တစ္ေစာင္သြား၀ယ္ေပးကြာ ...
အလယ္ခံု ၀ယ္ခဲ႔ေနာ္” “ဟုတ္ကဲ႔ ဆရာ” ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ပဲ တပည့္ေက်ာ္ ထြက္သြားေလၿပီ။
ခရီးသြားမယ္႔ေန႔ .. ကားထြက္ဖို႔ အခ်ိန္ေစာေသးတဲ႔အတြက္ ကားဂိတ္နားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္ရင္း
ဘဦးကို အလုပ္ကိစၥေတြအတြက္ မွာစရာရွိတာ မွာေနရပါေသးသည္။
“ကားထြက္မယ္ .. ခရီးသည္ေတြ ကားေပၚ တက္လို႔ရပါၿပီ” ကားစပါယ္ယာရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကားေပၚတက္လိုက္ပါတယ္ .. ကားေပၚေရာက္ေတာ႔မွ ထိုင္ခံုနံပါတ္ၾကည့္ရန္ ဘဦး၀ယ္ေပးၿပီးကတည္းက ေမ႔မွာစိုး၍ လက္ဆြဲအိတ္ထဲ ထည့္ထားေသာ ကားလက္မွတ္ကို သတိရပါသည္ ..
“ဟိုက္ .. သြားၿပီ” ကားလက္မွတ္ေမ႔က်န္ခဲ႔ျခင္းမဟုတ္ပါ .. လက္မွတ္ကေတာ႔ ပါပါသည္ .. သို႔ေသာ္ ......
ခုမွ ခံုနံပါတ္ၾကည့္မိသည္ .. အလယ္ခံု .. တကယ္ကို အလယ္ခံုပါ .. ဘယ္ညာ ခရီးသည္ေတြရဲ႕ ၾကားထဲက ေလွ်ာက္လမ္းေပၚမွ အလယ္ခံု ..
ကၽြန္ေတာ္၀ယ္ခိုင္းသည္က ကားရဲ႕ ေရွ႕ပိုင္းဆို လူအတက္အဆင္းမ်ား၍ မ်က္ေစ႔ေနာက္ ေခါင္းမူးတတ္သည္။ ကားေနာက္ပိုင္းဆို ကားခုန္သည့္ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ . ဒါေၾကာင့္ ကားရဲ႕ အလယ္ပိုင္းကထိုင္ခံု။ ခု၀ယ္ထားသည္က အလယ္ခံု .. အင္း .. မထူးေတာ႔ မထူးျခား။ ဒါေပမယ္႔ မတူ။
မတတ္ႏိုင္ ကၽြန္ေတာ္ကားေပၚက ဆင္းခဲ႔ရသည္ .. “ဘဦး ရာ မင္း ဒီေလာက္ေလးေတာင္ မသိဘူးလားကြာ” ဆိုေတာ႔ ..
“ထင္ေတာ႔ထင္သားဗ် .. ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေန႔က အေရာင္းစာေရးမက ၿပံဳးၿပံဳးျပေနတာကိုး” မၿပံဳးခံႏိုင္ပါ႔မလား ..
ေဘးထိုင္ခံုေတြ မရေတာ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္သည့္အဆံုး ခရီးသြားရမယ္႔သူေတြသာ ၀ယ္သည့္ အလယ္ခံုကို ၃ ရက္ေလာက္ ႀကိဳ၀ယ္သည္ ဆိုမွေတာ႔ ....။
အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ကားနဲ႔မွသာ ခရီးသြားျဖစ္ပါေတာ႔သည္။ “မွားပါတယ္ ဘဦးရယ္”

(မိတ္ေဆြတစ္ဦးရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ကို ဇာတ္လမ္းဖြဲ႕ထားပါသည္။)